BREED VERLIES & ROUW: KOESTERMOMENTEN
Iedereen komt in zijn leven in aanraking met verlies.
Afscheid nemen van iemand, iets of een beleving dat je dierbaar is.
Afstand nemen van jezelf omdat je als persoon niet herkent, erkent of begrepen wordt.
Afscheid en afstand nemen binnen jouw familielijn.
Afscheid en afstand nemen omdat het vertrouwde, jouw houvast en/of jouw veiligheid er niet meer is.
Maar hoe ga je er met om als kind en als (groot)ouder of gezin?
Wat met gevoelens van verdriet, boosheid en angst?
Wat met gevoelens van blijheid en verlies?
Het grote verschil tijdens een verliesverwerking tussen kinderen en ouders is dat kinderen veel meer de verliesgevoelens in het nu voelen. Zij kunnen voor een korte periode heftige gevoelens ervaren wanneer ze met het verlies te maken hebben. Maar op momenten dat het verlies niet aanwezig is dan verdwijnen deze gevoelens op de achtergrond tot ze weer met het verlies in aanraking komen. Terwijl volwassenen in het verlies blijven "hangen". Het verliesgevoel is meer voortdurend aanwezig, niet enkel in het nu wanneer we met het verlies te maken hebben.
Dit maakt dat kinderen het vaak moeilijk hebben met hun eigen gevoelens. Want mag je wel blij zijn wanneer je als kind groot verdriet, boosheid of angst voelt bij de (groot)ouder?
Tijdens de koestermomenten neem ik kinderen en hun ouders mee in deze gevoelens van een breed verlies.